Gaslighting
Gaslighting in de medische wereld is een realiteit voor veel mensen met onbegrepen klachten. Zelf heb ik ruim 10 jaar rondgelopen met onbegrepen klachten. Ik kreeg meerdere malen te horen dat er niets met mij aan de hand was. Ik was hartstikke gezond volgens de meerdere artsen die ik gezien heb.
Omdat er geen lichamelijke verklaring was, werd er tegen me gezegd dat mijn klachten psychisch waren. Stress, burn-out, overspannenheid… deze zijn allemaal WEL als diagnose voorbij gekomen. En ondanks dat ik steeds aangaf dat ik me NIET in die diagnose herkende, zat ik niet veel later op de stoel bij de medisch psycholoog. Ze vroeg me: “Wat kan ik voor je doen?” Ik had geen idee…
Ik twijfelde inmiddels aan mezelf én mijn beoordelingsvermogen. Ruim 10 jaar later kreeg ik de diagnose MS en vielen alle puzzelstukjes op hun plek.
Deze lange periode van niet begrepen worden, heeft bij zijn sporen achtergelaten. Nog steeds voel ik een drempel om klachten te delen. Uit angst om toch weer niet begrepen te worden. Gelukkig heb ik nu een arts die dit weet, die er rekening mee houdt en me elke keer weer uitnodigt om te delen. Dat soort mensen zijn goud waard.
Ik heb zelfs EMDR op dit thema gehad. Dat heeft veel goeds gedaan, maar niet alle spanning kunnen wegnemen. Ik ben nu gelukkig zo ver dat ik alle klachten deel met mijn arts en dat voelt als een enorme overwinning voor mezelf, ondanks de spanning en af en toe wat tranen. Gelukkig mogen tranen er in deze spreekkamer ook zijn.
Laten we met elkaar praten over gaslighting, de impact daarvan, überhaupt de impact van ziek zijn. Het laat sporen na. Openheid hierover is belangrijk, alleen al omdat het iemand kan helpen die hiermee worstelt.
“Gaslighting in de zorg is een probleem dat we moeten blijven benoemen.”
Wat is jouw ervaring met gaslighting? Hoe meer openheid, hoe beter. Deel dus vooral je reactie zodat we elkaar kunnen steunen en van elkaar kunnen leren.
Lieve groet Stephanie
2 reacties
Bekijk nieuwste reactie