Blog 3 - Geen grip op mijn leven

Had twee geleden tegen mij gezegd dat mij dit zou overkomen. Ik had je voor gek verklaard, zoiets was voor mij echt onvoorstelbaar. En gelukkig maar denk ik wel eens.

Voor de buitenwereld laat ik mij niet altijd kennen, ik blijf positief. Het lijkt soms of ik het bagatelliseer of weglach, waardoor het op anderen niet overkomt hoe intens de situatie voor mij is. Diep van binnen ga ik steeds een beetje meer kapot. Het gevoel van geen grip meer op mijn leven hebben voelt echt heel naar. Mijn lach is vaak een uiting van plezier maar kan echter ook komen van ongemak of onrust. Ik geloof dat ze dat “coping mechanisme” noemen.

De diagnose heeft een grote emotionele impact op mij en mijn omgeving. Het omgaan met de onvoorspelbaarheid van MS zorgt voor veel onzekerheid en frustratie. Ik worstel met de angst voor toekomstige achteruitgang en de impact op mijn leven. Ik ervaar nu ook dat er duidelijk sprake is van geleidelijke ophoging van invaliditeit en steeds nieuwe blijvende klachten. Daar waar het in het begin matig en stabiel leek, ondervind ik nu meer hinder dan voorheen. Ik noem bijvoorbeeld lopen zonder wandelstok, dan is 150 meter het maximaal haalbare. Ondanks de uitdagingen probeer ik hoopvol te blijven en controle te houden over mijn situatie. Ik focus op gezonde levensstijl, regelmatig sporten en het zoeken naar dingen die ik nog wel kan. Wat ik niet meer kan is mij duidelijk. Elke dag streef ik ernaar om mijn leven ten volle te leven en ervan te houden, ondanks mijn diagnose. Ik lach zoveel mogelijk, probeer zo veel mogelijk van mijn tijd te vullen met de dingen die me gelukkig maken en omring mezelf met mensen die me inspireren.