NK Trailrunning!!!

Vandaag heb ik tijd om bij te komen van een leuk maar behoorlijk heftig weekend. Het was namelijk het weekend van het NK Trailrunning! Een echt officieel Nederlands kampioenschap!

Op donderdag en vrijdag werd het nog even spannend omdat we er achter kwamen dat Maartje zich per ongeluk als “man” had ingeschreven. Zou dit leiden tot diskwalificatie, of zou het in het systeem eenvoudig recht gezet kunnen worden? Gelukkig werd het dat laatste, en konden we zaterdagochtend onze startnummers ophalen nadat we ons hadden gelegitimeerd. Je moet namelijk wel een Nederlander zijn om deel te kunnen nemen aan een NK…. Ook de e-learnings van de dopingautoriteit hadden we al succesvol afgerond, dus niets stond ons meer in de weg om te mogen starten.

We hadden afgesproken dat we tevreden zouden zijn als we binnen de 3 uur zouden finishen. De ambitie was een top 10 plek voor Maartje. Zou dat er in zitten? En ik had afgesproken dat ik bij Maartje zou blijven en als “haas” zou fungeren. Het is fijn om een trailrun met z’n tweeën te lopen.

Het startshot klonk snel, en we vlogen van start. De eerste 10 km gingen we veel sneller dan verwacht. 5.09 minuten per kilometer! Dit kwam omdat het parcours nog wat relatief lange rechte stukken had, met iets wat minder hoogtemeters.

Wat ook hielp was de support onderweg. Caroline en een vriendin van ons waren ook meegereden naar Nijmegen, en voor hun had ik een hardlooproute getekend en aangegeven op een kaartje waar ze ons konden aanmoedigen. Dus op 5 plaatsen hebben ze staan schreeuwen en foto’s maken. Dat is een welkome afleiding, zeker aan het einde.

Het parcours werd wat technischer. Bij de 17e kilometer val ik, maar kan ik met de nodige schrammen wel snel weer opstaan en doorrennen. De route gaat de stuwwal bij Berg en Dal een paar keer op en af, en er zitten echt hele pittige klimmetjes in. En ik moet bij het afdalen extra alert zijn om niet te snel te gaan en te vallen. Gelukkig is het bij één val gebleven.

Het weer is perfect. Strak blauw, zon, en zelfs een beetje te warm. Doordat we door de bossen lopen hebben we daar niet veel last van. Wel zie ik met mijn linkeroog wat waziger, en maakt het contrast tussen fel zonlicht en schaduw het soms echt lastig om goed te kunnen zien waar ik ren. Bij het klimmen voel ik mijn rechterbeen. Ik mis wat kracht zo lijkt het, maar het is niet merkbaar in mijn loop of tijd. Gelukkig gaat het op één valpartij allemaal goed.

De man van Maartje staat ook nog op zeker 5 plaatsen ons aan te moedigen. Hij is op de wielrenfiets gekomen en staat telkens op plekken waar je het weer net niet verwacht. Leuk!

Uiteindelijk komen we na 28 kilometer bij de finish. Moe maar voldaan. Ik ben niet helemaal stuk gegaan, en heb eigenlijk gewoon heel lekker gelopen. Maartje is 14e vrouw geworden. Ik ben 38e man geworden. We hebben er 2 uur en 44 minuten over gedaan, veel sneller dan we hadden ingeschat.

We zijn dik tevreden en kijken terug op een hele geslaagde dag. Ook de aanloop naar het NK was leuk, maar ook wel intensief. Trainen, trainen en nog eens trainen. Gelukkig houdt het met ook fit, en draagt het geloof ik ook bij aan hoe ik me voel de laatste maanden. Met ups en downs lukt het me toch aardig om gewoon de dingen te blijven doen die ik graag doe.

Vandaag heb ik een dagje vrij genomen om weer bij te komen van het weekend. Dat is nodig. Ik voel me brak, alsof het gisteren heel erg laat is geworden en ik een paar biertjes te veel op heb gehad (terwijl ik geen druppel gedronken heb).

En dan op naar de Devils trail over minder dan 2 weken. Wederom weer 28 km….