Lopen voor MS

Het is maandag, 27 mei. De collecteweek van het MS fonds is begonnen. Daarover dadelijk meer, maar eerst hoe ik de week begonnen ben.

Ik heb afgelopen weekend een hardloopwedstrijd (23e geworden van de 315 mannen) gehad. Daarna heb ik samen met Maartje een BBQ georganiseerd voor al onze trainingsmaatjes. Het was een zeer geslaagde zaterdag.

Op zondag hebben Puck (onze hond), Maartje en ik een rustig duurloopje gedaan om de benen los te lopen. Op zondagavond tot slot nog een etentje met de schoonfamilie omdat m'n schoonouders 48 (!) jaar getrouwd waren.

Al met al een (te?) druk weekend. En nu het maandag is moest er wel weer gewerkt worden. Een dagje kantoor, met in de middag een drietal overleggen zonder pauze tussendoor. Na afloop nog snel een paar e-mails versturen, en daarna naar huis. Het was druk op de weg, en na 50 minuten was ik thuis.

Het resultaat was dat ik moe was. Moe in het hoofd, suizende oren en een lamlendig gevoel. Gelukkig had Caroline al bijna het eten klaar (gezond, veel groenten, geen vlees) en hadden we om half zeven de maaltijd achter de kiezen.

Op de bank ploffen.... dat was eigenlijk het enige nog dat ik wilde doen. Maar ik zag er tegenop omdat ik ook wist dat ik er dan pas om 22:00 vanaf zou komen. En dan dus 3,5 uur tv had zitten kijken zonder daar echt van op te knappen.

Caroline (mijn vrouw) coördineert sinds 2023 de MS collecte in Rhenen. Er zijn niet veel collectanten, dus ik besloot gisteren om ook met de collectebus op pad te gaan. Snel logde Caroline in op het systeem en koppelde aan paar straten uit de buurt op mijn naam. Vervolgens snel Puck aanlijnen en naar buiten, frisse lucht, iets goeds doen, niet gaan zitten. We hadden wel wat pech, want het regende behoorlijk hard. Maar....

Het bleek een gouden combinatie te zijn: Collecteren in de regen, in je vertrouwde wijk, met een lieve hond op pad. Want wat gebeurde er? Niemand, maar dan ook echt niemand die niks in de bus deed. Of het nu mijn bekende gezicht was, Puck die aandoenlijk keek, de regen, de felle oranje bus of de naam "MS fonds" was, maar iedereen reageerde vriendelijk. Niemand die de deur dicht deed zonder even iets te pakken.

Tijdens het lopen ontwikkelde zich wel de hoofdpijn, en dus ben ik om half 9 weer naar huis gegaan. Omdat Caroline ook het geld telt en verzamelt van alle collectanten hebben we meteen de opbrengst bekeken door de bus open te maken. Samen met de QR code die ook gebruikt kan worden heb ik in nog geen 1,5 uur in totaal ruim 63 euro opgehaald. Ondanks de hoofdpijn en het brakke gevoel dat ik vandaag heb is de avond beter besteed dan 3,5 uur alleen op de bank zitten.

Het afgelopen weekend hebben we ook een "inzamelzuil" gemaakt die naast de automaat van het statiegeld staat in de Jumbo. Helaas is er op maandag en dinsdag een kleine verbouwing gaande, maar vanaf morgen kunnen de bonnetjes daar ook in gedaan worden. Hoeveel dit gaat opbrengen weten we echt niet. 10 cent, of toch stiekem een wat groter bedrag? Op woensdag ga ik even kijken of de zuil er nog goed bij staat.

Nog even terugkomend op het collecteren. Het is eigenlijk best leuk om te doen. Wanneer mensen opendoen denk ik vaak "he, die woont dus hier". Of je krijgt uit het niets een toespraak van een wappie dat een Corona-booster toch echt heel slecht is voor je. Of je krijgt de opmerking "goed dat je dit doet, want de mensen met MS kunnen dit zelf niet omdat ze niet kunnen lopen".

Ik snap dat op de posters en communicatieuitingen van het MS-fonds vaak mensen met een wandelstok of rolstoel worden geplaatst. Want de onzichtbare delen van de ziekte laten zich zo moeilijk afbeelden. En toch irriteer ik me er soms aan omdat iedereen (ik ook) bij het eerste keer horen van MS meteen denkt aan een rolstoel. En dat beeld houden we in stand met de huidige communicatie.

Gelukkig heb ik het gisteren gewoon lopend kunnen doen, mijn bijdrage kunnen leveren en een leukere avond gehad dan een avondje op de bank hangen.

Vandaag voel ik me brakjes, maar dat is het me waard. Ik ga vanavond naar de hardlooptraining toe hoewel ik me niet top voel. En daarna mag ik van mezelf wel even op de bank ploffen :-).