5e categorie, 16e overall, 1e categorie MS?

Het is gelukt om een PR te noteren op de 10K. 39 minuten en 44 seconden. Ik ben vandaag onder de magische grens van 40 minuten uitgekomen.

De week begon goed! Voor het eerst sinds hele lange tijd constateerde ik dat ik op zondag en maandag gewoon een keer niet moe was geweest. Met moe bedoel ik MS-moe. En dat is een vermoeidheid die ik nog steeds niet goed kan uitleggen want het is niet de moeheid die je kan ervaren na een lange inspanning. Het is meer de moeheid in het hoofd, het nadenken dat niet lekker lukt, wel weten dat je iets moet doen, maar het niet voor elkaar krijgen om in beweging te komen. Iets lezen maar niet kunnen onthouden of interpreteren wat het betekent. Zoiets. Best wel lekker als je na 2 dagen opeens beseft dat je iets hebt “gemist”, dat het er niet is geweest.

Helaas, passend bij het huidige weer in Nederland, is het ook met MS zo dat na zonneschijn ook weer regen komt. Dinsdagmiddag krijg ik hoofdpijn, en op woensdag en donderdag ben ik draaierig. Op woensdag val ik 's middags in slaap op de bank, en weet ik gelukkig daarna nog een ommetje met Puck en Caroline te maken in het bos in de hoop nog wat van de dag te kunnen maken. Werken lukt op donderdag wel weer, maar de duizeligheid blijft.

Vrijdag schijnt de zon weer even. Helaas denk ik gisteren dat het een goed plan is om mijn buurman even te helpen met hout stapelen. Maar al gauw merk ik dat het bukken, hout oprapen, bukken, hout oprapen de duizeligheid weer triggert, en ik stop er na 30 minuten snel mee. Maar helaas te laat, ik lig de hele middag plat op de bank met het gevoel dat ik in de theekopjes (Monsieur Cannibale) van de Efteling heb gezeten. Gelukkig schijnt in de avond de zon weer.

Vanmorgen ben ik redelijk goed wakker geworden ondanks dat ik niet heel lekker geslapen heb (een hele lage HRV). Maar gelukkig ben ik niet duizelig, en dat is maar goed ook want er staat een snelle 10K wedstrijd op het programma. Ik ben er goed voor getraind, en met mijn snelle schoenen en 4 gezellige dames (waarvan er één 75 jaar is!!!!) vertrekken we naar Elst (gld).

De planning is om onder de 40 minuten te duiken. Maar het moet wel allemaal meezitten, met dit tempo weet je maar nooit of het ook echt gaat lukken. De start is wat duwen en trekken. Ik ben vrij vooraan gaan staan in het startvak en al na een paar 100 meter is het vrij rustig om me heen tijdens de wedstrijd. Ik loop 3 hele snelle eerste kilometers waarmee ik voor mezelf een buffer opbouw van ruim 45 seconden. Daarna zakt het tempo en lever ik per kilometer telkens 3 a 4 seconden in van de buffer.

Bij de laatste twee kilometers besef ik dat het me gaat lukken. En inderdaad, ik duik voor het eerst in m’n “hardloopcarrière“ met 16 seconden onder de 40 minuten.

Met deze tijd word ik 5e in mijn categorie (mannen 35+, ik ben zelf 41) en 16e van alle deelnemers (274 mannen en vrouwen).

Tot slot heb ik nog de volgende gedachte…. misschien ben ik wel de nummer 1 geweest vandaag van alle deelnemers met MS? De ziekte laat zich vaak niet zien aan de buitenkant en ik zal het dus nooit weten. En dat hoeft ook niet. Ik ben heel tevreden met mijn resultaat en iedereen die probeert fit en gezond te zijn is een kampioen, of je nu snel of wat langzamer loopt.