Genieten

Het is zondag. Rond half 8 begin ik langzaam wakker te worden met een wat brak gevoel. Ik heb tijd nodig om op aarde te komen. De ervaring is dat na 15-30 minuten het brakke gevoel wat wegtrekt. Zo ook vandaag, en ik stap uit bed met het voornemen een rondje te gaan hardlopen. Hoe ver ik ga komen? Daar heb ik nog m'n twijfels bij. Ik ga eerst maar even ontbijten met Caroline, drink 2 koppen thee en daarna nog één bakje koffie. Het ontbijt doet me goed, en ik besluit Puck mee te nemen.

Omdat ik nog niet goed weet hoeveel kilometer het gaat worden neem ik mijn trailrugzak mee. Water voor mij, maar zeker ook water voor Puck. Het is warmer geworden buiten, en ze kan behoorlijk dorst krijgen tijdens het lopen. Een opvouwbaar drinkbakje neem ik ook mee, evenals ook wat reservebrokjes en een poepzakje. Ook de telefoon gaat mee voor een foto.

Al na 2 kilometer trekt de lucht open, en loop ik in de zon. Dat is echt lang geleden. De zon staat nog laag, en dat maakt dat we met de zon in de rug een lange schaduw voor ons hebben.

Puck is een Duitse Staande Korthaar (DSK) van 2,5 jaar oud. Ze heeft lange atletische poten, is rank en heeft bovendien veel energie. In de afgelopen 1,5 jaar heb ik haar geleerd om met me mee te lopen. Dat wil zeggen: zij loopt, ik ren. Pas bij 15 km/u of meer moet ze ook gaan galopperen, maar dat komt dus niet zo vaak voor.

Ze mag niet trekken. Daar is ze veel te sterk voor. Na veel training lukt het nu om haar zonder te trekken naast me te laten lopen, zo nu en dan met de beloning van een brokje (tijdens het ontbijt heb ik haar minder brokken gegeven om haar niet te overvoeren :-) ).

Ik kies een weg die veel afslagpunten heeft. Het kan een rondje van 5, 7, 12, 17 of 20,5 km worden. Bij het eerste afslagpunt lopen we zo lekker dat ik besluit om verder te gaan. Heerlijk in de zon. Uiteindelijk wordt het toch de langste ronde, en bij een oude tabakschuur stop ik even om Puck water te laten drinken. Daarna gaan we via Amerongen over het fietspad richting landgoed Prattenburg.

Puck ziet en ruikt onderweg veel. Vogels, paarden, wild, wielrenners, honden, mountainbikers en wandelaars. Maar het lukt me goed om haar op sommige momenten af te leiden met een brokje. Bij de groene entree Prattenburg staat ook een tappunt voor water, en Puck kan daar goed uit drinken. We vervolgen onze weg verder terug via Kwintelooijen naar Rhenen.

Nu heb ik met hardlopen twee "hinderlijke" eigenschappen.

1: Ik loop eigenlijk altijd een rondje. Mijn lijn op de kaart mag niet kruissen. Dus ik mag niet daar komen waar ik eerder tijdens de training al ben geweest. Gebeurt het wel? Dan heb je een snake-bite. Vergelijk het maar met het hele oude spelletje op een NOKIA telefoon waarbij je je eigen staart niet mag raken.

2: Ik loop vaak mooie afstanden, of in ieder geval een afstand van minimaal... Dus als m'n horloge aangeeft dat ik 9,9 kilometer gelopen heb, dan ren ik eigenlijk altijd door tot minimaal 10. Zo ook bij 99,8 km fietsen. Dan fiets ik zeker nog 200 meter door om de 100 aan te tikken.

Van deze 2e categorie heb ik vandaag ook "last". Ik weet dat als ik nu rechtstreeks naar huis loop, de teller blijft "steken" op 20,5. Dus ik zoek een stukje route om minimaal op 21,1 uit te komen (halve marathon). De route wordt uiteindelijk nog wat langer en Puck en ik eindigen met 23 kilometer op de teller.

Wat is dit een fijne ochtend geworden. De brakkigheid is weg, het is mooi weer, het hardlopen ging als vanzelf, Puck liep erg mooi mee, en is nadien moe en voldaan. Hopelijk volgen er nog veel van dit soort loopjes.