Blog 20: Dagje Wenen

Dagje Wenen
Voor wie het zich nog kan herinneren, de vraag was in den beginne;
Wel of geen rolstoel?
En de onderliggende worsteling; geef ik mijn vrouw wel of geen gelijk?
Ik maak er bewust geen vraag van want het is een retorische vraag, het antwoord behoeft geen nadenken en is volkomen duidelijk, natuurlijk geef ik mijn vrouw gelijk
En ik moet toegeven, ik ben in meerdere opzichten blij dat we de rolstoel hadden meegenomen.
We vertrokken vroeg in de ochtend vanuit Molln (ons vakantie dorp) met de auto naar Wenen met als eerste bestemming Schloss Schönbrunn.
Mijn vrouw kan er verder ook niks aan doen, iedereen heeft wel een jeugdzonde en die van haar is Sissie.
Als er iets ergs is aan de kerstperiode dan zijn het de herhalingen van die keizerin Sissie en wat nog erger is ze worden hier gekeken.
Een reden om de kerst in het ziekenhuis door te brengen, nou ja dat is lichtelijk overdreven want kerst breng je toch het liefste thuis door bij je gezin en familie.
Maar samen Sissi kijken is een katalysator voor de toename / verergering van je MS klachten.
Daarom ook met enige terughoudendheid en voorzichtigheid Schloss Schönbrunn benaderd maar een lichamelijke en/of psychische reactie bleef uit.
Ik wil ook graag een positief punt uitlichten van het hebben van MS en hierdoor in het bezit zijn van een elektrisch rolstoel wat tot gevolg heeft dat ik ook in het bezit ben van een gehandicapte parkeerkaart.
En laat dit nu perfect geregeld te zijn in Oostenrijk / Wenen, we mochten parkeren zowat naast de hoofdingang van Schönbrunn, zonder dat hier ook enige kosten tegenover stonden.
De entree kosten van het, en ik moet toegeven dat het echt zo is, prachtige paleis zijn best prijzig, zeg maar gewoon belachelijk duur maar voor de inzittende van de rolstoel sterk gereduceerd en voor mijn begeleider (mijn Sissie) gratis.
Een ander voordeel is dat je de lange rij bij de ingang mag overslaan en via een alternatieve route (met lift) Schönbrunn mag betreden.
Hierdoor krijg je een blik achter de schermen wat eigenlijk nog leuker is als de zalen waar iedere toerist zich een weg mag doorheen banen.
Neem daarbij een praatgrage employee van het paleis en je hebt een topdag, zeker als je ook je vrouw mag meenemen op deze alternatieve tocht door het schloss.
Ik kan me ook heel goed voorstellen dat Sissie veel liever hier vertoefde als in de prachtige kamers vol pracht en praal waarbij de etiketten vol aanwezig zijn.
Dus dat was een behoorlijke meevaller en een aangename manier om je ochtend door te brengen.
Ook nog even in de paleis tuinen geweest met bijbehorende hindernis banen , de tuinen zijn zeker heel toegankelijk voor de rolstoelgebruikers maar wellicht had ik de alternatieve route dit keer moeten overslaan.
Al met al heeft mijn vrouw zich goed geamuseerd en was het bezoeken van het paleis een succes en ik moet toegeven (maar niet tegen mijn vrouw zeggen) dat ik me ook geamuseerd heb.
Na schloss Schönbrunn werd onze reis voortgezet naar het centrum van Wenen.
Mocht je parkeren in Amsteedam al erg vinden dan is het parkeren in Wenen een regelrechte ramp, elke straat heeft zijn eigen parkeerticket met bijbehorende kleur en de tarieven zijn erger als een arrangementje bij Librije.
Behalve als je in het bezit bent van, jawel, een gehandicapte parkeerkaart.
Je mag alleen niet parkeren op een gereserveerde parkeerplek waar een kenteken bij staat voor de rest, zet maar neer en jke hoeft er geen cent voor neer te leggen.
We hadden allerlei doemverhalen tot ons gekregen , een hele dag zoeken naar een parkeerplek en als je er er een al vond dan kon je je beurs trekken.
Wij hebben welgeteld 5 minuten rondgereden en hadden een plek midden in het centrum.
En ergens vond ik het ook wel leuk om een weg te banen met mijn rolstoel door de massa's toeristen en de swifties die zich teleurgesteld, wegens de afgelasting van de concerten van Taylor, in het centrum bevonden.
Alleen jammer dat ze spontaan aan samenzang gingen doen in een poging om over hun teleurstelling heen te komen.
Maar zonder gekheid Wenen is een prachtige stad en het bezoeken meer als waard.
Zowel Oostenrijk als Wenen is heel rolstoel vriendelijk, je kan met een gerust hart ernaar toegaan.
Voor ons was het in ieder geval meer als de moeite waard en was het meenemen van de rolstoel, zoals mijn vrouw al zei, heel verstandig.