Blog 9: Sinds ik MS heb lijkt het wel of ik ontoerekeningsvatbaar ben verklaard.

"Wanneer schikt het?", vraagt de tandartsassistente en kijkt hierbij mijn vrouw aan.
Ik had geen bijster goede dag en om problemen te voorkomen, m.b.t. het vervoer naar de tandarts, is mijn vrouw meegegaan.
En nu werd ik voor mijn gevoel gedeclasseerd tot een ontoerekeningsvatbaar persoon die niet in staat is om zelf afspraken te maken.
Ik kan niet ontkennen dat er enig gevoel van woede op kwam borrelen en ik had eigenlijk wel zin in een discussie waarbij ik vol ging inzetten op emotie.
Ik zou die tandarts assistente wel eens even in een discussie trekken die ze bij voorbaat al verloren had.
Ik zag haar al huilend achter het bureau wegrennen, totaal overspoeld door emotie.
Maar ik heb gelukkig een verstandige vrouw, die al ingreep voordat ik überhaupt kon reageren en rustig aangaf dat haar man (ik dus) wel even in zijn GSM zou kijken in de kalander.
Ik bedaarde onmiddellijk en besefte mij dat zij, de tandartsassistente, dit onbewust deed en mij absoluut niet wilde kleineren, alhoewel dat wel zo voelde.
De afspraak werd gemaakt, en ja, de afspraak werd gemaakt op een moment dat mijn vrouw mee zou kunnen mocht ikzelf moeite hebben met het vervoer.

Nu ik ziek ben lijkt het soms als ik geestelijk niet meer in staat ben om voor mezelf te zorgen.
Zelfs het voeren van een onbelangrijk gesprek over ditjes en datjes wordt gezien als het beklimmen van de Everest.
Ik kan mij nog goed herinneren dat mij Oom en tante op bezoek kwamen en zij wisten nog niet dat ik ziek was.
Op hun vraag hoe het ging met mij antwoorde ik met goed maar .............
Hierop even stilte, begrijpelijk, om vervolgens te horen dat ze het erg vinden voor mij en mijn gezin.
En dan gaat het gesprek verder waarbij ik volledig word uitgesloten, de aandacht gaat gelijk naar mijn vrouw en ik, tja ik ben opgelost.
Ik besta niet meer, ik ben fiets zonder wielen, een vijver zonder water,
een raam zonder glas, foetsie, niks nada noppe niente.

En zo zijn er veel voorbeelden en heel veel gelegenheden om eens lekker oorlog te maken.
Ohh, geen handige uitspraak, maar ik heb MS en kan er dus niks aan doen 😈😈

En het onderwerp voor mijn volgende blog is geboren.
Hoe maak ik gebruik, of misbruik, van het feit dat ik MS heb?
En ja dit kan, de vraag is of je dit ook wilt?
Neem van mij aan, .......... ja 😱😁😉🙊

Word vervolgd nu eerst terug naar het schoppen tegen de beschaving, de maatschappij, de mensheid.
Volgens mij is er nog ooit iemand, althans ik heb het nog nooit gehoord, meteen na het horen van de diagnose naar de rechter geweest om te horen dat hij ook niet meer in staat wordt geacht om juiste weloverwogen beslissingen te nemen m.b.t. zichzelf.

Hoe vervelend ook en eigenlijk onacceptabel, het went.
Ik bedoel je leert er mee omgaan.
Nu wil ik ook absoluut niet wereldkundig maken dat ik dit dagelijks meemaak, nou eigenlijk valt het ook wel heel erg mee.
Maar het is gewoon lekker om af en toe ruzie te maken, om je frustraties te uiten op een wildvreemde onbekende want ook dat leer je.
Het is niet verstandig om altijd je vrouw, (of man / vrouw / het) te nemen om je boosheid, drift, felheid, frenesie, furie, furiositeit, geraas, gewelddadigheid, gram, gramschap, hevigheid, koleire, kwaadheid, nijd, nijdigheid, onstuimigheid, rabiës, razernij, toorn, woestheid. toorn (zn) : boosheid, drift, gramschap, grimmigheid, kwaadheid, razernij, op te botvieren.
Dit gaat tegen je werken en dat wil je niet.
Tenminste als je ooit nog van enige vorm van genegenheid wilt hebben 😂

Even serieus.
Ik maak dit gelukkig bijna niet mee en heb een gelijkwaardige relatie met iedereen in mijn directe omgeving.
In ieder geval die ik belangrijk vind.
Maar ik hoor, helaas, zo vaak dat het veranderd.
De werkrelatie, liefdes relatie, sociale relaties, het lijkt soms dat je veel meer hebt als alleen MS (en dat is al erg genoeg).
Je hele leven is onderhevig aan allerlei veranderingen erdoor en je hebt het al druk zat met het hebben van MS.

Hoe de oplossing eruit ziet voor je, kan ik echt niet zeggen.
Wat ik wel weet is dat je stoom moet afblazen, emoties kwijt moet.
Een luisterend oor, een schouder, een knuffel.
En als de tijd er rijp voor is, als je eraan toe bent, ook iemand die je spiegelt, je confronteert je, je terug in de realiteit zet.

Maar je moet ergens beginnen en dat kan gelukkig op veel plaatsen.
Bij je huisarts, je MS verpleegkundige, psycholoog, neuroloog, revalidatiearts en nog veel meer.
Je bent ook absoluut hier welkom, op MS.nl.
Natuurlijk, heel erg begrijpelijk dat je dit niet in de openbaarheid wilt delen.
Je kan altijd iemand vragen om prive contact met met te hebben via vind anderen.
Het is niet makkelijk om dit te durven, het vergt veel van je.
Maar soms is het makkelijker om tegen een volstrekt onbekende je hart te luchten.

Heel veel sterkte, moed en durf.
Hou vol!!! als het slecht gaat maar zeker ook als het goed gaat en je de wind mee hebt.
Ook dit is belangrijk om te uiten.

gr Pieter