Gedicht: Rouw
Rouw is een beest, wild en ontembaar.
Het grijpt je vast, het laat je niet gaan.
Het is een diepe wond, onverbiddelijk en onvoorstelbaar.
Een onstuimige storm in de nacht bij volle maan.
Het is een kille, donkere deken die je verstikt.
Je wurgt, je verstilt, je met naalden prikt.
Maar diep in dat verdriet, in de schaduw van de pijn,
Vind je de kracht om weer heel te zijn.
Rouw is een beest dat onaangekondigd de weg naar jou vindt.
Het onthult wat ware liefde is, wat jou echt verbindt.
In de diepte van jouw lijden ontwaakt jouw veerkracht,
in jouw tranen glinstert het licht.
En dan ontwaar je; rouwen is een noodzaak,
totdat jouw hart weer verlicht.
© Liefs Jojo
2 reacties
Bekijk nieuwste reactie