Alleen zijn en op stap ?

Hoi Jhertogin,

Wat goed dat je hier een berichtje over plaatst 🙂
Het lijkt me pittig voor je om alles alleen te moeten doen, en ik kan me dan voorstellen dat alleen op stap gaan of een vakantie net een brug te ver is.

Ik ben even benieuwd of je ergens naar op zoek bent zodat anderen je mogelijk verder kunnen helpen. Ben je op zoek naar tips hoe een maatje te vinden die met je mee kan, of tips over wat je eventueel wel kan gaan doen, of ervaringen van anderen? Of wil je vooral even lekker van je af praten, want dat mag natuurlijk ook!🤗

Ik ben ook alleen, heb een hondje, en ga ook 3x per week naar de fysio. Maar ik ben een echt huismuts.

Zou bijvoorbeeld zo'n zeilweek of de weekenden van MS express iets voor je zijn? Misschien ontmoet je dan ook mensen om leuke dingen mee te ondernemen.

Welke regio woon je?

Ik weet dat ms fonds vakanties organiseert Misschien is dat een idee .

Daarnaast wil ik je nog mee geven dat als je alleen op vakantie gaat je heel makkelijk contacten legt . Ik ga regelmatig alleen op vakantie mensen spreken je op een of andere manier makkelijker aan

Dank voor jullie reacties

ja alleen op stap …..ik heb het vroeger zo vaak gedaan :cursus hier, seminar daar, hier vakantie daar vakantie , ik werkte in het onderwijs m dus heel veel vrij.

Maar dat gaat gewoon niet meer , veel te moe .tijdens Corona mijn baan als docent Nederlands aan buitenlanders opgegeven.

natuurlijk heb ik mijn leven op MS ingericht , kan niet anders toch , en ik ben blij en trots dat ik nog alles zelf doe, ondanks rolstoel . Alleen een keer per week schoonmaakhulp. ik ben heel zelfstandig en heb heel veel te doen en woon op een heerlijke plek hier in AmsterdamZuid.

Maar toch …. wat ik zoek is niet zozeer een bezigheid als wel iemand om mee op stap te gaan :terrasje, museum , theater, vacantie etc.

MSbijeenkomsten in Amsterdam , vroeger veel gedaan maar nu niet meer zo gezellig.

Klinkt saai maar het weer werkt momenteel ook niet echt mee 😀 Ben gelukkig niet depressief, heb nog steeds zin in de dag

Voor mij is een dagje weg, of uit een hele onderneming (en soms eigenlijk zelfs wel heel stressvol, vooral met de trein, of Valys, of ander openbaar vervoer).
Toen dacht ik in mijn wijsheid dat het misschien een idee was om een maatje te zoeken ( via WMO, of maatjes projecten, vrijwilligersbanken , oranjefonds - er zijn tal van manieren om iemand te vinden) .. maar toen ik daar goed over na ging denken (ik stappen moest ondernemen) ..... vroeg ik mij af, of dat wel echt was wat ik zoek.

Ik besefde mij dat ik het ''sociaal'' moeten zijn - want iemand wil er zelf ook natuurlijk wel 'wat aan hebben' , mij niet ligt... dat zou zo vermoeiend zijn... want onderweg heb je natuurlijk ook contacten - mensen die je tegenkomt, je weg zien te vinden, deuren die niet automatisch open gaan, taxichauffeurs, soms medereizigers.....en de dingen waar ik dan heen gaan - waar ik enorm van geniet, dierentuin of een museum.

Ik betrapte mij er laatst op, dat toen ik zo rondliep met mijn rollator, overal van genietend.. van de planten de dieren.....mij totaal niet eenzaam voelde...
Tot ik in het eetgedeelte zat, mijn panini te eten....

Ik denk dat het soms een soort van kiezen of delen is... alles dat ik doe (en dus soms niet doe) kost veel extra energie... soms is dat op te brengen, en soms niet.
En als het niet te doen is, geniet ik gewoon extra thuis (met mooie filmpjes, muziek, goed boek, beetje digitaal kleurplaatjes inkleuren - en natuurlijk mijn vrijwilligerswerk).

Er zijn verschillende mogelijkheden om weg te gaan, er was ook iets (geen idee of dat nog steeds bestaat) 'aangepaste vakanties' , dan ga je met een gemeleerd groepje mensen die je dan helemaal helpen en begeleiden - ik heb het zelf nooit aangedurfd om het te doen ,omdat het mij juist teveel lijkt...en ik dan niet echt kan genieten - maar misschien is het iets voor jou?

En vergeet niet, 3 keer per week naar de fysio en zo hard werken om op peil te blijven, is een hele zware en mooie prestatie die je levert.