Revalidatietraject, help!

Toen ik de diagnose PPMS kreeg, bekroop mij een vervelend gevoel van 'nu moet ik uit de running en gaan revalideren'. Omdat ik mijn werk een aantal jaren geleden al had aangepast en eerder ook al bij een revalidatiearts en een fysiotherapeut van het ziekenhuis was geweest, had ik het gevoel dat ik eigenlijk alles net lekker op de rit had. Ik was al een paar keer uit de running geweest in mijn werk en had nu juist een functie en een werkplek gevonden waar ik met zoveel plezier naar toe ging.

In het gesprek met de revalidatiearts gaf ik aan dat ik graag wilde blijven werken. Gelukkig dacht de revalidatiearts goed met mij mee. Ik kon elke woensdagochtend naar een fysiotherapeut en meteen aansluitend naar een ergotherapeut gaan in het ziekenhuis. Dan kon ik daarnaast gewoon blijven werken. Dit vond ik fijn, al moest ik wel mijn vrije woensdagochtend opgeven, die ik eigenlijk hard nodig had om bij te tanken. Maar ik pakte de uitdaging aan. Even doorbijten.

Met de fysiotherapeut heb ik het werken aan mijn looppatroon en mijn balans weer goed opgepakt. Ze was voor mij weer even een stok achter de deur om goed mijn oefeningen en mijn wandelingen te blijven doen. Ik ben 6 keer bij haar geweest en daarna namen we de conclusie dat het mij goed lukte om dit verder zelf te doen. Tijdens de fysiotherapie is de revalidatiearts ook een keer langs geweest om verschillende spalken uit te proberen. We kwamen uit op een flexibele EVO (enkelvoetorthese). Dit helpt mij nog steeds bij het lopen. Ik draag het hele dagen.

Bij de ergotherapeut ben ik een aantal keren vaker geweest. Bij de ergotherapie wilde ik graag leren hoe ik mijn cognitieve klachten zou kunnen verminderen en welke hulpmiddelen mij zouden kunnen helpen.
Zij hielp mij naar mijn activiteiten en bezigheden in de week te kijken. Ik heb geleerd om mijn energie beter over de dagen te verdelen. Ik maakte een vast weekschema. Dit vind ik nog steeds erg prettig. Hierdoor ben ik minder vermoeid. Ook dan heb ik cognitieve klachten, maar als ik vermoeid ben heb ik daar nog meer last van. Ook dacht ze mee over mijn werk: wat kan ik nog wel en wat niet meer? Zo lukt het mij niet meer om een dag in te vallen bij ziekte van een collega. Dat kost mij te veel energie. Ik neem nu maximaal een uur een groep over. Dat lukt nog wel.
Daarnaast hebben we gekeken naar hulpmiddelen waarmee ik mij beter kan voortbewegen. We hebben gekeken naar een loopfiets, een driewielfiets en een scootmobiel. Wat zijn de voor- en nadelen? Voor mij bleek een driewielfiets de beste optie op dit moment. Ik ben nog steeds blij met mijn elektrische driewielfiets. Het fietsen kost mij veel minder energie en het op- en afstappen is geen probleem meer.