Opnieuw naar de revalidatiearts van het ziekenhuis

Zoals jullie eerder hebben kunnen lezen, was ik in november 2022 al bij de revalidatiearts om te kijken hoe ik mijn bewegen in het dagelijks leven zou kunnen verbeteren. Toen had ik nog geen diagnose. Nu, in februari 2024, kom ik opnieuw bij dezelfde revalidatiearts, nu met de diagnose PPMS.

Zij ziet dat het lopen zichtbaar moeilijker is geworden. Ze ziet meer spanningopbouw in mijn benen. Ook constateert ze dat mijn rechter voet een klapvoet is. Deze blijft aan de grond plakken als ik wat langer loop, ik kan de voet dan niet goed optillen. Daardoor struikel ik gauw. Een spalk kan hierbij helpen. Ze liet me meteen een spalk zien. Dat vond ik wel even slikken. Een spalk vond ik wel een dingetje.

De revalidatiearts verwijst me door naar de fysiotherapeut, waar ik eerder ook al mee heb gewerkt, om te kijken wat ze nu voor mij kan betekenen, nu er een diagnose is gesteld. Ook word ik doorverwezen naar een ergotherapeut, om te leren hoe ik kan leven met MS. Ze geeft aan dat ik ook doorverwezen kan worden naar een psycholoog als ik mij zorgen maak, boos of verdrietig wordt van de diagnose. Eerst lijkt me dit niet nodig, later pak ik dat toch aan.