Balanceren

Met Puck heb ik vanmorgen de laatste lange duurloop ter voorbereiding op de marathon van Enschede gelopen. Samen hebben we 23,5 kilometer afgelegd. Naast de woordjes "goed zo, knappert, deze kant" hebben we zwijgend de mooie route afgelegd die we wel vaker lopen. Via Elst naar Amerongen, over de Utrechtse Heuvelrug door de bossen richting Prattenburg en via Kwintelooijen terug.

De laatste weken gaan niet vanzelf. De verbouwing en de nieuwe keuken, schilderen, druk op het werk met het schrijven van een reorganisatieplan, een atletiekcursus die niet is zoals verwacht, wat vreemde dagen door een tante die is gaan hemelen en tussendoor ook veel kilometers hardlopen ter voorbereiding op Enschede met een zere aanhechting van de achillespees op de linker hak tot gevolg. Sinds een paar weken heb ik ook last een een soort fruitvliegje/kapotte pixel in het zicht van mijn linkeroog. Deze zie ik met name bij mooi weer, en ik denk ook vaker wanneer ik moe ben. Afgelopen week heb ik weer een VEP-onderzoekje gehad om te kijken of het de oogzenuw is die het laat afweten, maar het is ook goed mogelijk dat het een "Mouche Volante" is dat niks met MS te maken heeft. Morgenvroeg om 8:50 de uitslag.

Ik merk aan mezelf dat ik moe ben. Niet zozeer fysiek moe van het hardlopen, maar echt moe in m'n hoofd, en daardoor soms ook wat prikkelbaar wat vooral mijn "begeleider" bij de atletiekunie moet bekopen met kritische reacties van mijn kant. Hij doet z'n best, maar zijn methode (alleen maar vragen terugstellen i.p.v. concrete tips, voorbeelden en adviezen) leiden tot ergernis, helemaal wanneer ik deze week mijn met zorg geschreven portfolio afgekeurd retour krijg met welgeteld één regel feedback waar ik helemaal niks mee kan. Afgelopen vrijdag heb ik 5 uur e.e.a. herschreven en weer ingeleverd. Het moet nu toch echt goed zijn, maar ik heb er niet veel vertrouwen meer in. En dan moet het examen in Mei nog komen....

De moeheid wordt denk ik versterkt door de optelsom van wat er allemaal voorbij is gekomen de afgelopen weken. Misschien voor een normaal mens gewoon prima te doen, maar ik merk dat ik er onrustig van word, ik heel veel aan het denken ben en daardoor eigenlijk niet tot rust kom in mijn hoofd. En dat is jammer, want er staan echt leuke dingen op de planning waar ik op dit moment nog niet echt van kan genieten. Ik ben er aan de ene kant continu mee bezig, maar aan de andere kant ook helemaal nog niet.

Als voorbeeld de marathon. Normaal zou ik me al 10x verdiept hebben in het parcours, zou ik weten hoeveel hoogtemeters er in zitten, wat ik onderweg ga tegenkomen, waar de start en finish is, etc. Tot nu toe heb ik me alleen maar ingeschreven en getraind. De komende 2 weken ga ik me hierin nog wel verdiepen, maar het gaat anders als anders.

Hopelijk doen de komende 2 weken relatieve rust (tapering is nu wel begonnen) me goed. De rondjes rennen zullen korter en minder intensief zijn. Daardoor zal hopelijk ook mijn hak wat minder pijn gaan doen. Positief puntje is dat mijn nieuwe schoenen vandaag al wel voor iets minder pijn zorgen na afloop van de training, dus er is hoop.

Na Enschede volgen kortere werkweken (goede vrijdag, Pasen) en daarna al gauw een hele mooie wandeltrekking met Caroline en Puck in het Lake District in Engeland. De grootste voorbereiding hiervoor hebben we al gedaan (alles is geboekt), en de 6 wandeldagen zullen me nog meer rust geven in het hoofd. Daarna volgen nog een weekendje Zuid-Limburg (camping is geboekt), de zomervakantie (ook reeds geboekt), herfstvakantie (ook geregeld) en kerstvakantie (ook geregeld).

Het is nu nog even balanceren met het portfolio, cursusdag Harderwijk, marathon en examen. Gelukkig staan er daarna ook veel fijne momenten gepland met Caroline en Puck, en gaan we lekker veel buiten zijn en mooie gebieden verkennen met elkaar.