Yes. Gelukt. Een PR op de marathon

24 maart 2024: D-day. Na maanden van intensief trainen stond ik met veel zenuwen klaar in het startvak van de Sofico Marathon Gent in België. Zou het gaan lukken om onder de 3:24:00 (vorige pr) te finishen?

Er is veel te vertellen over de 2,5 jaar die hier aan vooraf zijn gegaan. Dit past niet in één post. Het overkoepelende is dat het allemaal niet vanzelf is gegaan. Verre van dat.

De dagen waarop ik niet sport zijn dagen dat het door MS niet goed gaat. Niet goed laat zich vertalen naar de vaak typische moeheid van MS vanwege prikkels en stress, maar ook slechter zicht in één oog, pijn bij beide ogen, m'n darmen die in de war zijn en helaas ook een "raar" gevoel in mijn rechterbeen waarbij het lijkt alsof ik maar 98% kracht heb tijdens het wandelen.

De mensen die mij volgen op Strava (sport-app) zien alleen mijn sportactiviteiten, en daardoor krijg ik regelmatig de goed bedoelde opmerking "het gaat weer helemaal goed met je". Zij zien alleen de momenten waarop het wel gaat (of althans, waarop ik sport). Want er zitten ook loopjes tussen dat ik mezelf heb gedwongen om even te bewegen, maar waarbij het niet vanzelf ging, of dat ik na 5 kilometer al weer thuis was en weer op de bank belandde.

Terug naar 24 maart 2024. Na een hectische start lopen mijn hardloopmaatje en ik door het oude historische centrum van Gent. Het geplande tempo (4.40 /km) kunnen we goed vasthouden. Het is droog, de wind valt nog mee. Bij drankposten nemen we bananen, winegums en drinken we wat water uit klotsende bekers. Onderweg worden we aangemoedigd door de vele Belgen langs de kant van de weg (Goe gedaan, alezz, goe bezig) en geef ik soms kinderen langs de kant een high-five.

Na een relatief "rustig" middengedeelte besef ik bij de 30e kilometer dat ik nog energie over heb. Mijn hardloopmaatje heeft het daarentegen te zwaar, en (met haar aanmoediging) ga ik er vandoor en kan ik nog 12 kilometer versnellen. Soms krijg ik kippenvel tijdens het lopen want mijn horloge geeft aan dat het plan goed uit gaat pakken en ik een dik PR ga lopen. En dat na al dat trainen, met MS, en met zo veel plezier.

500 meter voor de finish staat Caroline (mijn vrouw en trouwste supporter) naar me te schreeuwen en maakt foto's. En in de topsporthal van Gent finish ik uiteindelijk in 3:17:52. Daarmee verpulver ik mijn oude record (dat ook al niet slecht was) en lever ik mezelf het bewijs dat het (nog) kan. Ik kan een marathon lopen, ik loop deze ook nog eens erg snel (beste 12% van de deelnemers) en wonderbaarlijk kom ik nog redelijk fit over de finish ook.

Het is me gelukt. De afgelopen maanden heb ik aan knoppen gedraaid die ik wel kan beïnvloeden. Ik eet echt heel erg gezond (dankzij Leef! met MS, aanrader!), drink geen alcohol, slaap 8 uur per dag. Het sporten zelf maakt mij echt sterker, en ik ben er 100% van overtuigd dat ik hierdoor meer energie heb. Ik zal hier mogelijk in een andere post nog wel meer over gaan schrijven.

Tot slot. Het is niet mijn bedoeling om anderen (met of zonder MS) de ogen uit te steken met mijn post. Ik kan hardlopen, waar anderen dit helaas niet (meer) kunnen. Dat is ronduit klote voor iedereen die dit wel zou willen. Hopelijk helpt mijn post op één of andere manier je toch ook te kijken naar de dingen waar je wel invloed op hebt, en die bij kunnen dragen aan het kunnen doen van datgene wat je graag doet.