Hurghada

Ik ben al weer drie weken in Hurghada (Egypte), mijn laatste week is aangebroken. Ik zie er tegenop en kijk er naar uit om naar huis te gaan . Fijn om mijn man en dochter weer te zien . Niet leuk om weer meer klachten te gaan ervaren door het klimaat .

Wat was het een lastige tijd deze keer . Ik was zwaar oververmoeid toen ik hier heen ging . Door een verhuizing van mijn moeder en de extra zorgvraag van haar ivm de spanningen rondom haar verhuizing. Ondanks dat ik geprobeerd heb dingen uit te besteden en binnen mijn grenzen te blijven is dat niet helemaal gelukt.

Net voor de verhuizing is ook mijn revalidatietraject afgerond. Ook dat is heel dubbel . Aan de ene kant niet de lichamelijke vooruitgang geboekt die ik wilde , maar wel ontzettend veel geleerd op psychisch vlak. En geaccepteerd dat de hulpmiddelen echt nodig zijn en stappen gemaakt in het accepteren ervan.

Ook hier loop ik nu tegen mijn grenzen aan . De loopafstand is hier dan wel iets verder dan in Nederland , maar nog steeds niet ver . Rolstoel toegankelijk is het hier ook niet echt dus dat geeft stof tot nadenken . De vermoeidheid en overprikkeling en andere klachten zijn hier dan wel stukken minder , maar wel steeds meer aanwezig. De achteruitgang die ik in Nederland ervaar merk ik hier ook .
Is het nog wel verstandig en verantwoord om hier alleen heen te gaan .Voor nu nog een ja , maar wat als het niet meer kan ?

Heeft het zin om mijn hoofd er nu over te breken ? Nee natuurlijk niet maar het speelt wel af en toe door mijn hoofd . Want ooit mijn geliefde Egypte op moeten geven daar moet ik niet aan denken .

Nu nog maar een paar dagen genieten van de zon zee strand lekker eten en lieve mensen . Over paar dagen terug naar koude vochtige Nederland. Gelukkig bijna Kerst en oud en nieuw en is alles vrolijk versierd en verlicht .