Gisteren blies ik deze 10 kaarsjes uit..

Gisteren blies ik deze 10 kaarsjes uit. Want het was 10 jaar geleden dat de neuroloog tegen me zei: “Ja, dit is helaas een klassiek beeld van MS”.

Als je me een beetje kent, snap je de keuze voor deze🧁. Ik vond ‘m (op allerlei manieren) wel toepasselijk💩

Ik heb toevallig dinsdag ook van m’n neuroloog gehoord dat m’n jaarlijkse controle MRI goed is. 🥳 De MS is stabiel. Garanties heb ik niet, want morgen kan er toch ineens iets gebeuren. Maar toch vind ik dit wel een prachtig moment om er even bij stil te staan.♥️

Sommige mensen zeggen dan: 10 jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik er nog zo bij zou staan. Maar ik dacht dat eigenlijk wél. Ok, ik had dan MS maar bij mij zou het allemaal wel meevallen. Ik blijf gewoon doen wat ik altijd deed. Volleyballen. Hardlopen. Hiken. Surfen. Werken.

Als je jong bent en je krijgt te maken met een lichaam wat niet meer doet wat jij wilt, dan verzet je je daartegen. Dan zet je oogkleppen op, want je wilt echt NIET dat er ook maar IETS veranderd. En dus ga je gewoon door. Dan push je jezelf soms te ver of je gaat te lang door. Je loopt vanzelf tegen de lamp. Of misschien wel tien keer. En uiteindelijk snap je dat je jezelf te kort doet. Krampachtig vasthouden aan iets wat niet meer lukt, daar heb je alleen jezelf mee. Je wordt er soms steeds een beetje beter in. En soms ook niet, dan ram je gewoon weer opnieuw door, met oogkleppen op.

Inmiddels weet ik wat het écht betekent om MS te hebben. Dat het invloed heeft op alles in je leven. En dat het ontzettend bijzonder is dat ik na 10 jaar sta waar ik nu sta. Anderen met MS hebben veel minder ‘geluk’.

Onbezorgd leven is 10 jaar geleden gestopt. Maar er zijn ook prachtige dingen voor in de plaats gekomen. Levenslessen waar sommige mensen pas achter komen als ze oud en verrimpeld zijn. Persoonlijke ontwikkeling in sneltreinvaart. En puur genieten, in dat ene moment.

Dus dat doe ik. Proost!🥂✨