Gedicht; Over hersenmist

Er hangt een mistbank in mijn hoofd vandaag,
Woorden die ik kende zijn vervlogen,
Een sluier van grijstinten maakt het helder denken vaag,
En ik zie alleen nog een waas voor mijn ogen.

Ik zoek mezelf op die nevelige lijn,
Maar het lijkt zo ver hier vandaan,
Ik ben verdwaald in mijn eigen brein,
Slechts een schim van mijn bestaan.

Terwijl ik langzaam verdwijn in het troebele zicht,
Het steeds stiller wordt in mij,
Hoop ik dat ergens daarachter het klare licht mij vindt en mij bevrijdt.

© Liefs Jojo