Gedicht; Vleugels van geduld

Je wilt zo graag je vleugels spreiden,
maar je bent nog niet zover.
Je voelt de druk van de dagen,
maar niets groeit zomaar zonder werk.
Dus wacht maar even, geef het ruimte.
Alles komt wel op z'n tijd,
zoals een vlinder uit z’n cocon.
Maar voor nu ben je nog in strijd.

Je kunt niet meteen fladderen,
je hoeft niet meteen te zweven.
Elke verandering, elke kleur
moet je een beetje tijd geven.
Laat het over je heen komen,
laat het allemaal maar even gaan.
Want mooie vlinder, ook jij hebt tijd nodig,
voordat je vleugels weer stevig en trots staan.

© Liefs Jojo