Gedicht; Onzichtbaar

Ze zeggen dat ik sterk ben, altijd maar overeind,
Als een boom die fier blijft staan, hoe hard de wind ook waait.
Maar niemand ziet de vuurzee die woedt,
Niemand voelt mijn pijn.
In mij kolkt en raast het;
MS richt zich op mijn ruggenmerg en brein.

Van buiten ben ik rotsvast, maar van binnen val ik om.
Mijn hart slaat in de golven van een meedogenloze storm.
En elke slag die komt, raakt dieper;
Ertegen ingaan heeft geen zin.
Maar ik blijf staan, met mijn hoofd omhoog,
Ondanks de chaos die me overweldigt binnenin.

Als je mij ziet, zie dan verder dan de kracht die ik geef.
Voel de orkaan, de diepe wonden,
Het gevecht dat in mij leeft.
Voor anderen vaak niet waarneembaar,
Alsof het niet bestaat.
Als een schors die van binnen barst,
Maar aan de oppervlakte niet altijd sporen achterlaat.

© Liefs Jojo