Gedicht; Vooroordelen

Vandaag lig ik in bed.
Morgen fiets ik je voorbij.
Overmorgen zit ik in een rolstoel, omdat ik het anders niet red.
Een paar dagen later zie je mij lopen met een wandelstok aan mijn zij.

Omdat je er niets van begrijpt, beoordeel je op wat je ziet.
Zonder maar iets te vragen, gaat het als een lopend vuurtje:
"Ze kan gewoon nog lopen, fietsen, en dan kan ze het opeens weer niet" En zo gaan de vooroordelen rond in mijn buurtje.

Ze zien alleen de pieken, maar niet de dalen.
Ze zien niet hoeveel inspanning het allemaal kost.
Want als ik wil genieten, moet ik altijd de prijs betalen.
Betekent niet dat ik ineens van mijn ziekte ben verlost.

© Liefs Jojo