Gedicht; Geschenk

Ik had het allemaal, stond midden in het leven.
Alles was mooi, ik genoot intens.
Maar op het moment dat het geluk mij was gegeven, sloeg mijn leven om;
werd ik ziek, een ander mens.

Het is alsof in één klap je leven is verdwenen.
Je bent toeschouwer van je eigen begrafenis.
Je bent er nog wel, maar de persoon die je toen was, is verdwenen.
Niets lijkt meer zoals het was; ik moet het doen met de versie die er nu is.

De kleuren vervaagden, de wereld werd grauw.
Wat eens vol pracht was, voelde toen zo koud.
Ik zocht naar de lichtpuntjes in de duisternis,
maar alles leek gehuld in een dikke laag van mist.

Ik dacht dat ik onbreekbaar was, sterk als steen.
Maar de ziekte nam mijn kracht, liet me alleen.
Een schaduw van wie ik ooit ben geweest, maar ik vecht, ik geloof, en ik hou vol, ook wanneer het leven mij soms vreest.

Eens had ik alles, stond midden in het leven.
Alles was mooi, ik genoot intens.
En nu, met elke nieuwe dag die ik beleef,
weet ik dat perfectie niet nodig is om te kunnen genieten,
en dat is mijn mooiste geschenk.

© Liefs Jojo