Gedicht; Heimwee

In de stille nacht, als de sterren stralen,
Denk ik terug aan die oude verhalen.
Toen heimwee nog niet zo'n last was voor mij,
Toen ik kon geloven in mijn eigen zijn.

Mijn lijf was een tempel, zo sterk en zo krachtig,
Nu voelt het soms zwak, soms zelfs onmachtig.
Ik sluit mijn ogen en droom mezelf terug,
Naar de tijd van onschuld, naar dat diepe geluk.

Heimwee naar de tijd van geen zorgen,
Toen ik nog kon vertrouwen op een goede morgen.
De wereld was groot en ik voelde me vrij,
Wat mis ik die tijd, waarom is dat voorbij?

Maar in deze heimwee vind ik ook hoop,
Voor de toekomst, waar ik nog steeds in geloof.
Heimwee blijft, als een lied in de wind,
Maar in de melodie van het nu is waar ik mijn rust vind.

© Liefs Jojo